Rozdział 15

Rozdział z dedykiem dla Gin : * Za Twoje motywujące komenty <3

Budzik obudził mnie o 14. Wczoraj nawet się nie umyłam. Przyszłam padłam na łóżko i zasnęłam. Wstałam i podeszłam do okna. Madryt skąpany był w letnim słońcu. Termometr wskazywał 30 stopni. Podreptałam do łazienki i wzięłam prysznic. W samym ręczniku wróciłam do garderoby. Chwyciłam króciutkie, jeansowe shorty, czarną boxerkę, jeansową kamizelkę, bransoletkę, naszyjnik i sandałki na obcasie. Przebrałam się i zeszłam na dół. W kuchni siedział już Gabi ubrana w różowe shorty, białą boxerkę i japonki. Zajadała się jajecznicą. Kinga w jeansowych shortach, białej bluzce na ramiączka, jeansowej kurteczce do pasa i w vansach robiła śniadanie a Pauliny nie było. Podeszłam do nich.

- Siemasz. – przywitałam się – Co na śniadanko?

- Jajeczniczka. – uśmiechnęła się do mnie Kinga – Idź obudź Paulę.

- Przywiozłaś suknie? – zapytałam

- Jasne. – wyszczerzyła się i podała mi jajecznice – I resztę też. Za godzinę będzie fryzjerka i makijażystka w osobie twej siostry. Gabryśka! Nie śpij!

- Ja nie śpię. – powiedziała i otworzyła oczy – Jestem w stanie wstrzymania.

Wszystkie wybuchnęłyśmy śmiechem. Zjadłam śniadanie i udałam się do pokoju Pauliny. Weszłam. Blondynka siedział na łóżku i namiętnie z kimś pisała.

- Raczy pani zejść na śniadanie? – zaśmiałam się – Czy może wolisz popisać jeszcze z panem Pique?

- Bardzo śmieszne. – uśmiechnęła się – Zaraz zejdę.

Kiwnęłam głową i poszłam do pokoju gościnnego, który zajmowała Sara. Wśliznęłam się cichutko i stanęłam obok łóżka.

- Wstawaj Sara. – powiedziałam do przyjaciółki

- Daj człowiekowi spać. – mruknęła i przekręciła się na drugi bok

- Wstawaj, bo na własny ślub się spóźnisz. – potrząsnęłam nią

- Mam jeszcze czas. – nakryła się kołdrą

- Koniec tego dobrego panno Carbonero. – ściągnęłam kołdrę z dziennikarki

- Nienawidzę cię Dominiko La Cruz. – warknęła i siadła na łóżku

- Kochasz mnie Saro Carbonero. – uśmiechnęłam się uroczo do przyjaciółki – Ogarnij się i chodź na śniadanie. Zaraz się zacznie. 

Niechętnie wstała i podeszła do torby z ciuchami. Wyszłam i zeszłam na dół. Włączyłam telewizor i siadłam na kanapie. W wiadomościach trąbili o tym, że wspaniały Casillas się żeni. Około 15.30 do domu wparowała moja siostrzyczka.

- No to kto na pierwszy ogień? – zaśmiała się – To był żart. Oczywiście, że Paulina. A Sarę zostawię sobie na koniec.

Zaśmiałam się i zawołałam dziewczyny. Paulina pierwsza. Ja nie będę korzystała z usług siostry więc zmyłam się do siebie. Po kilku chwilach wpadła Gabi. Posiedziałyśmy razem i pogadałyśmy.

- Ja na serio nie wiem w co się ubrać. – złapała się za głowę – Jestem świadkową. Boje się,

- Ojoj. – przytuliłam się do niej – Chodź. Zaraz coś znajdziemy.

Przemknęłyśmy się do pokoju Gabi i weszłyśmy do garderoby. Zaczęły się wielkie poszukiwania. Po długich rozważaniach wybrałyśmy kremową sukienkę z cekinami pod biustem, tego samego koloru buty i kopertówkę.  Dziewczyna się umyła i przebrała. Całość prezentowała się świetnie. Włosy zostały wysuszone i potraktowane lokówką xD Oczywiście tak delikatnie. Jeszcze kolczyki a dokładnie perełki i gotowe.

- No i teraz to Mesutowi szczęka opadnie. – zaśmiałam się a blondynka okręciła się wokół własnej osi

- Tak myślisz? – zarumieniła się

- Ja nie myślę. Ja to wiem. – wyszczerzyłam się – Ty gotowa a ja jeszcze w proszku. Dobra lecę. Muszę jeszcze skoczyć do kwiaciarni po zamówiony bukiet.

Wybiegłam z domu i wsiadłam do samochodu. Ruszyłam do kwiaciarni i odebrałam bukiecik. Wróciłam do domu i oddałam kwiaty dziennikarce. Sama poczłapałam do siebie gdzie Gabi siedziała na łóżku z laptopem na kolanach.

- Jak to się przygotowują . – zaśmiała się – A na Facebooku Ikera i Twiterze Sergio aż roi się od nowych foci.

- Na pewno nie damy się nabrać. – uśmiałam się – Iker chce zobaczyć Sarę a Mesut ciebie.

- No ale jakieś focie muszą być. – uśmiechnęła się i wyjęła telefon – Chociaż jedną.

- Dobra Słitfocia z rąsi nie jest zła. – wyszczerzyłam się i usiadłam koło przyjaciółki

Strzeliła nam zdjęcie i poleciała na dół aby uwiecznić resztę. Ja wezmę aparat na wesele. W tedy to będą jaja xD Zaczęłam się przygotowywać. Z ciuchów wybrałam granatową, krótką sukienkę. Do tego czarne szpilki i takiego samego koloru torebkę. Włosy uczesałam i lekko potraktowałam lokówką. Zrobiłam delikatny makijaż i włala xD Efekt końcowy był całkiem, całkiem. Aparat schowałam do torebki i zeszłam na dół. Paulina ubrała się w bordową sukienkę, czerwone szpilki, czerwoną marynarkę i takiego samego koloru torebkę. Do tego włosy miała wyprostowane i puszczone luzem na ramiona. Kinga natomiast przyodziała sukienkę z beżową górą i czarnym dołem. Do tego dodała kremowe szpilki, pierścionek, długie kolczyki i czarną kopertówkę. Efekt był świetny. W pokoju Sary Bella dokonywała ostatecznych poprawek. Kiedy moja siostra wyszła moje oczy mało z orbit nie wyszły. Proste czerwone włosy były puszczone luzem na ramiona. Do tego sukienka, która u góry była w kolorze kawy z mlekiem a u dołu czarna. Świetnie dobrane buty i kolczyki z piórek świetnie wszystko kończyły. Jeszcze nigdy jej tak nie widziałam.

- A teraz proszę o brawa dla naszej panny młode. – orzekła

Z pokoju wyszła Sara w przepięknej sukni ślubnej i z welonem w rozpuszczonych włosach. Wyglądała przepięknie. Pod domem czekała już limuzyna pożegnałyśmy się z Sarą i Gabi. Dziewczyny wsiadły do auta i pojechały do katedry. Ślub miał się odbyć w katedrze w centrum Madrytu. Zaproszonych było 400 osób O.o WOW! Tak trochę dużo. Nagle mój telefon zaczął dzwonić. To Sergio! Odebrałam.

- Halo. – powiedziałam a uśmiech nie schodził mi z ust

- Hej piękna. – przywitał się obrońca – Będę po ciebie za 10 minut

- Ok. – odpowiedziałam

- To do zobaczenia. – pożegnał się i rozłączył.

Sidłam w kuchni i sącząc wodę ze szklanki czekałam na mojego towarzysza. Nagle ktoś zadzwonił do drzwi. Jejusiu! Zaraz zejdę! Podeszłam do drzwi i otworzyłam je. Przede mną stał Sergio ubrany u czarny garnitur i okularami na nosie.

-Pięknie wyglądasz.– powiedział i pocałował mnie w policzek – Gotowa?  

-.Dziękuję. Ty też nieźle się prezentujesz. – uśmiechnęłam się – Jasne. Tylko wezmę torebkę.

Wróciłam od kuchni i chwyciłam ową rzecz. Powiadomiłam dziewczyny, że już jadę i wraz z Sergio skierowałam się do czarnego Audi. Ramos jak na dżentelmena przystało otworzył mi drzwi a ja wsiadłam do środka. Siadł za kierownicą i odpalił. Przez całą drogę rozmawialiśmy i śmialiśmy się.

- Ile ma koni? – spytałam w końcu, bo moja ciekawość nie zna granic

- 560. – uśmiechnął się

- W ile? – znowu moja ciekawość.

- 3.6 – uśmiechnął się i przyśpieszył a mnie wbiło w fotel – Nie każesz mi zwolnić? – zdziwił się

- A dlaczego? – zaśmiałam się – Lubię tak jeździć ale jak jedziesz z dziewczynami to jest: „Zwolnij! Chcesz nas pozabijać?!” – udawałam dziewczyny

- Coś o tym wiem. – uśmiechnął się – Tak samo jak z moją mamą i siostrą. Koszmar. Ale ja już nie wyrabiam. Może mi jeszcze powiesz, że uwielbiasz grać w FIFE i oglądać mecze.

- Chyba jest jasne, że jeżeli gram to i oglądam. – fochnąć się czy nie – A co do FIFY w owej chwili nie posiadam PS3 więc jestem czasowo odcięta. – zaśmiałam się

- Skąd ty się urwałaś? – spojrzał na mnie i uśmiechnął się bosko

- Z Polski. – odpowiedziałam i chwilę później wybuchnęliśmy śmiechem.

- Jesteśmy. – oznajmił piłkarz i wyszedł z samochodu

Otworzył mi drzwi i podał rękę. Chwyciłam ją i wyszłam. Oczywiście nie obyło się bez paparazzi. Sergio złapał mnie za rękę i tym samym dodał mi trochę otuchy. W jednej chwili w moim brzuchu uwolniło się stado motyli. Kiedy tylko obrońca był przy mnie czułam się tak .… bezpiecznie? Chyba tak. Miałam ciarki na plecach kiedy słyszałam jego głos. Czy ja…? No raczej nie… Po tygodniu? Ja, ja, ja się zakochałam. Ja. Ta oziębła wredna dziewucha bez odrobiny uczuć. Uśmiechnął się do mnie. Jego uśmiech powodował, że coś takiego jak rzepka w kolanie nie istniało. Odwzajemniłam grymas. Weszliśmy do katedry i usiedliśmy w trzeciej ławce. Siedziała tam Ines. Ubrała się w pudrową sukienkę, która przewiązana była w pasie czarnym paskiem z kokardą. Do tego łososiowe buty na niewysokim obcasie, bransoletki, czarne kolczyki i kremowa torebka. Włosy były troszkę bardziej okiełznane niż zwykle xD Marcelo w garniturku prezentował się bardzo „ciachowato” jak to mówi Ines xD Obok nich siedziała Alice w kremowej sukience na jedno ramię. Dobrała do tego takiego samego koloru buty, brązową torebkę, bransoletki i złote kolczyki. Włosy były starannie ułożone. Fabio też w garniturku i też prezentował się „ciachowato” xD Wszyscy zaczęli się schodzić. Za nami usadowiła się Paulina z Gerardem, Bella z Fernandem i Monica(to) z Gonzalo. Przybył tez Sami z Orianą(to), Kinga z Karimem i Kat(to). Wypatrzyłam nawet nasza trenerkę, Mourinho z żoną i sztab trenerski. Uroczystość zaczęła się równo o 18. Do kościoła weszła Sara prowadzona przez ojca. Widziałam ten błysk w oku Ikera kiedy ją zobaczył. Naprawdę się kochają. I ja to wiem. Z przemyśleń wyrwał mnie głoś księdza pod koniec.  

- Czy ty Ikerze Casillasie Fernadez bierzesz tą oto Sarę Carbonero Arévalo za żonę i ślubujesz jej miłość, wierność i uczciwość małżeńską i, że jej nie opuścisz aż do śmierci? – te słowa wybudziły mnie z letargu

- Tak, ślubuję. – uśmiechnął się.

- A czy ty Saro Carbonero Arévalo bierzesz tego oto Ikera Casillasa Fernadeza za męża i ślubujesz mu miłość, wierność i uczciwość małżeńską i, że go nie opuścisz aż do śmierci? – zapytał ksiądz

- Tak, ślubuję. – uśmiechnęła się.

- Ale te dzieci szybko dorastają – zaszlochał Marcelo i otarł niewidzialną łzę

Zaśmiałam się cicho a Sergio mi zawtórował.

- Możesz pocałować pannę młodą. – odezwał się ksiądz

Chyba nie muszę mówić co się stało po tych słowach xD Po uroczystości wszyscy udali się do Sali balowej, która znajdowała się na obrzeżach Madrytu. Wraz z Sergio tematy do rozmów nam się nie kończyły. Dojechaliśmy. Tak jak przedtem Ramos pomógł mi wysiąść z samochodu i weszliśmy do sali. Ściany były w kolorze kawy z mlekiem a pod sufitem fruwało pełno białych balonów z helem. Okrągłe brązowe stoliki przy których mieściło się 6 osób i drzewka idealnie pasowały do pomieszczenia. Następnie było przejście do Sali balowej. Ona była urządzona identycznie jak ta główna. Po kolacji wszyscy poszli tańczyć. Wraz ze mną, bo tak się składa, że nasz wspaniały „Serżjo”  się uparł.

- Ale ja nie umiem tańczyć. – łkałam po drodze

- Przeżyjesz. – odpowiedział krótko

- A jak nie? – dławiłam się ze śmiechu

- To trudno. – nawet się nie odwrócił

- Cham. – podsumowałam krótko

- Angel przyjacielu mój najdroższy ratuj przyjaciółkę. – zawyłam do Argentyńczyka

- No wiesz co?! – zbulwersował się Marcelo – Przecież to ja jestem twoim najdroższym przyjacielem.

- Marcelo przyjacielu.. – uśmiechnęłam się słodko

- Nie. – wyszczerzył się i porwał Ines do tańca.

Pfff. Poczekaj… Będziesz czegoś chciał… A jednak nie jestem tak totalnym beztalenciem. Jakoś mi szło. Opornie ale szło xD

- A widzisz. – szepnął mi do ucha obrońca – A tak się bałaś.

- Odbijamy! – krzyknął Kepler i zamienił się z Ramosem

Całkiem niezły tancerz z tego Keplerka. Zaliczyłam taniec z Cristiano, Fabio, Marcelo, Samim, Karimem, Gerardem, Nando, Ikerem, Angelem, Pepe, Gonzalo i Mourinho. Co prawda z Marcelo i Ikerem tego czegoś nie można było nazwać tańcem xD Wróciłam do stolika który dzieliłam z Sergio, Gabi, Mesutem, Alice i Angelem. Chłopakom już zaczynało porządnie odbijać od wódeczki. I to takiej sprowadzonej prosto z Polski xD Nie dziękujcie xD  Mesut i Gabi zabalowali i to porządnie. Dosiedli się do nas Pepe z Marcelo. Angel jako jedyny z towarzystwa miał zahamowania. WOW! Ciekawe xD Dołączył do nas Sergio.

- Dominika – mówił porządnie upity Kepler – Ty wież, że ty jesteś taka ponętna i seksowna.

- Tak wiem. – zarzuciłam włosami – Tylko pamiętaj, że twoja żona jest w pobliżu. (nie ma to jak szantarzyk xD)

- Ty Ramos to jednak masz szczęście. – Brazylijczyk objął ramieniem Sergio

- Jak bym nie wiedział. – zaśmiał się

- Fajnie, że jestem poinformowana. – strzeliłam focha

Nie trwał on jednak długo gdyż, ponieważ, albowiem, toteż dlatego, że Ramos pocałował mnie w policzek co anihilowało mojego focha pospolitego.   

- Doma! – wrzasnęła Monica i pociągnęła mnie do Sali tanecznej – Zaraz Sara będzie rzucać bukiecik.

- Ale ja go nie łapie. – od rzazu powiedziałam

Dziennikarka rzuciła bukiet za siebie. Złapała go Bella? A skąd ona się tu wzięła? O.o Stała pod sceną a w oczach widać było panikę. Podeszłam do  siostry.

- A wiesz, że to znaczy, że jako pierwsza wyjdziesz za mąż. – dusiłam się ze śmiechu – A ja nawet wiem kto będzie tym mężem.

- Aleś ty zabawna siostrzyczko. – zaśmiała się nerwowo – Uff. Fernando.

- A nie mówiłam! – wrzasnęłam – Ładne będzie z was małżeństwo. I od razu mówię, że jestem chrzestną pierwszego Torresiątka.

- Hahaha. – zaśmiała się – To z takimi tekstami do Nando wyjeżdżaj.

Kiedy blondyn do nas podszedł odbębniłam całą kwestie od początku. Zaśmiał się i powiedział, że pomyśli. No to pora szukać kiecki na kolejne wesele xD Odtańczyli taniec i wrócili do stolika. Przez resztę wieczoru bawiłam się jak nigdy do tond. Upici piłkarze są gorsi niż upici zwykli ludzie xD No weźmy na przykład Gonzalo. Wraz z Mesutem, Keplerem i Marcelo urządzili sobie karaoke. Śpiewali a raczej powinnam użyć sowa darli się do piosenki „Enrique Iglesiasa – Like it” Powiem jedno było grubo xD Około 4 nad ranem wszyscy porozchodzili się do pokojów. Mój dzieliłam z Sergio. Dzięki Iker -.- Odwdzięczę się -.- Położyłam się na łóżku a obok mnie Sergio. Oboje mieliśmy niezłą ilość procentów we krwi. Spojrzałam na obrońcę. Już spał. Oho. Będzie nie zły kacyk xD Położyłam głowę na jego torsie i zasnęłam. 

Sukienka Dominiki 

Suknia ślubna Sary 

Samochód Sergio 

___________________________________________________________________

Miało być genialnie wyszło badziewnie -.- Zawsze coś zwale -.- Mam nadzieje, że was nie zanudziłam. Teraz małe pytanko: Kto ogląda mecze reprezentacji narodowej??

PS. Nie ogarniam do końca przysięgi ale mam nadzieje, że da się to przetrawić xD